W Białymstoku, obok Warszawy i Łodzi, także funkcjonowało getto żydowskie. Z przekazów historycznych wynika, że było stosunkowo dobrze zorganizowane, nie odnotowano w nim śmierci z głodu, w getcie funkcjonowały fabryki, dostarczano do niego żywność. Obszar, na którym się znajdowało, był stosunkowo duży. Od strony centrum miasta bramy do getta umieszczone były w okolicach ulicy Lipowej i ulicy Malmeda. W 1943 również w białostockim getcie wybuchło powstanie, a na czele walczących Żydów stanął Mordechaj Tenenbaum. Siły były jednak nierówne, tylko nielicznym Żydom udało się uciec do Puszczy Knyszyńskiej. Zostali wywiezieni (z Dworca Fabrycznego) do obozów w Treblince i na Majdanku. Na pamiątkę tamtych wydarzeń ustawiono Pomnik Bohaterów Getta u zbiegu ulic Żabiej, Proletariackiej i Bohaterów Getta właśnie.
Zbiorowa mogiła:
Jednym z więzionych w getcie Żydów był Icchok Malmed. Zimą 1943 udało mu się uniknąć rozstrzelania przez niemieckiego żołnierza, ponieważ oblał jego twarz … kwasem, a tamten postrzelił swojego kolegę. Chociaż Malmedowi udało się uciec, ujawnił się po tym, jak hitlerowcy w ramach odwetu rozstrzelali 100 osób. Został powieszony przed siedzibą Judenratu. Dziś w tym miejscu umieszczona jest tablica pamiątkowa, a ulica (niegdyś Kupiecka) została nazwana ulicą Malmeda. Co ciekawe, nazwy nie zmieniono w PRL-u, kiedy to usuwano wszelkie ślady żydowskiej historii miasta. I tak do dziś mamy ulicę Malmeda.
Białystok według Ani 