A moje miasto to Białystok …

„A moje miasto to Białystok, a moje życie to Białystok …” – no dobra, dajmy spokój Kononowiczowi, którego wątpliwa fama ciągnie się za Białymstokiem i który w kategorii skojarzeń z miastem zdetronizował, na nasze nieszczęście, chyba wszystko :P

Czym dla mnie jest Białystok? To wcale nie takie łatwe zadanie. Opisać miasto, z którego się pochodzi, które nas w dużym stopniu ukształtowało. Wiadomo, że moje odczucia będą inne od odczuć osób „z zewnątrz”, bo mną kierują przede wszystkim emocje i wspomnienia. Całe mnóstwo wspomnień. Białystok nigdy nie był miastem typowo turystycznym. I nigdy taki nie będzie. Turystyczny to mamy region :) To po prostu zwyczajne miasto do życia, które ma swoje dobre i złe strony. Nie należy tego jednak postrzegać jako wady. To także miasto mocno poharatane przez historię. Prawie doszczętnie zniszczone w trakcie II wojny światowej, odbudowane właściwie od podstaw jako zupełnie nowe miasto, które w niewielkim stopniu przypomina to przedwojenne. Nie chcę bawić się tutaj w Wikipedię, wszystkich żądnych wiedzy statystycznej odsyłam do Google. Chcę tylko napisać, że Białystok sprawia w centrum wrażenie miasta o wiele mniejszego niż w rzeczywistości, gdzie wszędzie da się dojść pieszo. Że jest ciasny, budynek stoi na budynku i brakuje przestrzeni. Wydaje mi się, że ciężko jest się do tego miasta na początku przekonać, niektóre rzeczy mogą razić, niektóre zadziwiać, ale po pewnym czasie wyrabia się tak zwany zdrowy stosunek do otoczenia :) To, z czego możemy być dumni, to naprawdę serdeczni i pomocni ludzie, pod tym względem wciąż inni od większości w tym kraju. I dobrze! W końcu inni mówią, że „zapewnia się u nas atmosferę życzliwości” :) Aby naprawdę ZROZUMIEĆ Białystok, trzeba mieć oczy szeroko otwarte. I do tego Was szczerze zachęcam!